Op een koude winteravond was ik mijn yogamatten aan het inladen in mijn wagen. En ineens hoor ik achter mij een stem die vraagt: “Mevrouw, waarom staat dat op uw wagen, wat bedoelt u daarmee?”.
Filestress
Ik kijk om en zie een jongeman die vragend kijkt naar de woorden op de achterste venster van mijn wagen: “(File)stress?” met daaronder “www.pranayoga.be”. Ik wil hem uitleggen dat stress in zijn verschillende vormen nefaste gevolgen kan hebben en dat yoga kan helpen om daar iets tegen te doen. Hij laat mij niet uitspreken en vraagt wat die file daar mee te maken heeft.
Wel voor véél mensen is file rijden een meer dan behoorlijk stressfactor. Ik probeer hem te vertellen dat het doen van yoga een belangrijke rol kan spelen in het opvangen en het voorkomen van verschillende vormen van stress waaronder ook de filestress. Opnieuw laat hij mij niet uitspreken en zegt “Ah ja maar, ik heb nooit file, en stress heb ik al helemaal niet!“.Gevolgd door: “Ik moet nu voort” en weg was ie…mij een beetje gefrustreerd en ook wel een beetje gestrest achterlatend.
Ok, zoiets strest mij dan weer… Vragen stellen en niet wachten op het antwoord en dan wegwezen. Ja toch wel, ook een yogalerares kan stress hebben 🙂
Tijdens onze korte conversatie viel het mij op dat hij geen halve seconde stil stond en héél erg snel sprak. Toch wel tekenen dat hij last had van stress. Maar neen, hoor hij had geen stress, geen idee wat dat eigenlijk was.
Stress-taboe
Uit dat voorbeeld blijkt dat rond stress een gigantisch taboe heerst. Ik krijg wel vaker een reactie in die richting van “Ja maar, ik heb geen stress hoor, ik weet niet wat dat is, geen last van, absoluut geen probleem”.
Personen die mij dat antwoorden herinneren mij qua houding vaak aan die nerveuze jongeman: heel snel praten, niet kunnen stilstaan, nerveuze ticks tonen, geen oogcontact maken en al helemaal bezig zijn met iets anders… En ze komen ook redelijk verward over, maar stress, neen dat kennen ze niet.
Dan stel ik hen wel eens de vraag waar ze op een positieve manier energie kunnen uithalen. Als er al een antwoord komt, dan gaat het om de hete brij heen: ze weten eigenlijk niet waar ze positieve energie kunnen van krijgen en dus van kunnen ontstressen… Ah, neen, want ze hebben geen stress. Of toch wel?
Geen tijd voor stress?
We hebben geen tijd voor stress en vermoeidheid. In onze multi-tasking, constant veranderende snelle maatschappij moet je keihard werken en ondernemen, veel hobby’s hebben, populair zijn, helemaal aanwezig zijn op de sociale media, tijd maken voor je gezin, tijd maken voor je vrienden en nog zoveel meer. Maar neen hoor, we hebben helemaal geen tijd voor stress!
Er wordt massaal geschreven over stress. Massa’s artikelen in alle mogelijke vormen met tips om je stress te lijf te gaan. Als je al tijd heb om ze te lezen, pas je dan de tips ook toe? Of maak je alleen maar goede voornemens om ze toe te passen als je er eens ooit tijd voor kan en wilt maken?
Stress verhelp je niet door tips te lezen en ze niet toe te passen. Stress begin je te verhelpen door te herkennen dat het er is. Gestresseerd zijn kan beginnen te verbeteren van zodra het probleem herkend wordt.
