Je vraagt je misschien af wat ik bedoel met nomofobie. Je hebt er alleszins al mee te maken gehad, ofwel zelf ofwel in je omgeving: nomofobie = no mobile fobie. Het gaat hier om mensen die niet zonder hun smartphone kunnen en er als de dood voor zijn dat hun batterij het begeeft of dat er geen bedekking is. Dat zijn ook diegene die constant met hun neus op het scherm zitten, ook wel smombies (smartphone zombies) genaamd.
Misschien ben je dat zelf wel… en als dat niet het geval is ken je gegarandeerd mensen die er last van hebben. En het zijn niet alleen zijzelf die er last van hebben maar ook hun omgeving. Want mensen die lijden aan nomofobie zijn nu niet de meest gezellige en sociale personen.
Zelf heb ik sowieso een hekel aan de smartphone – ondanks het feit dat ik er zelf één heb – en toch merk ik dat dat ding enorm aan mij trekt… “Rap effe” iets checken, iets dat eigenlijk ook wel kan wachten. En voor ik het goed en wel besef is er een half uur of zelfs meer gewoon weg… En omdat ik dat trekken ook wel voel, beperk ik heel bewust de tijd die ik aan dat ding wil besteden. De “do not disturb” optie is mijn vriend. Bij momenten zet ik zelfs een timer op mijn mobiel toestel: de tijd dat ik ervoor kies om gewoon “rond te hangen” online. Dat doe ik omdat dat rondhangen redelijk mindless is. Soms is dat wel eens leuk om dat te doen, maar niet voor al te lang. Want anders blijft er mij geen tijd meer over om blogs en zo te schrijven 😜
n de yogales ontkoppelen we… Zijn we “hier en nu” aanwezig, dat is alleszins toch de bedoeling. Ik begin mijn yogales met een beweegontspanning en een van de eerste dingen die ik zeg is “Breng je aandacht naar het hier en nu, je bent nu in deze ruimte om yoga te doen en de rest is niet belangrijk.”
Terwijl ik dat zeg observeer ik mijn studenten en dan merk ik een verschil. Er zijn er die ik effectief helemaal zie ontspannen en er zijn er die gespannen blijven. Ik heb mij een hele tijd afgevraagd vanwaar dat verschil kwam. Het kan zijn dat iemand een stressvolle dag gehad heeft en het daardoor moeilijker heeft om te “landen” in de yogales.
Door te blijven observeren is er mij een ander verschil opgevallen: diegenen die bij hun aankomst nog even van alles op hun smartphone doen tot vlak voor de les begint, landen moeilijker/trager of zelfs helemaal niet.
Er zijn een aantal manieren om dat te doen. De eerste stap daarvoor is bewustwording van het feit dat nomofobie een verslaving is zoals vele anderen.
Ga je screentime eens checken je zal ervan schrikken hoeveel tijd je daarmee doorbrengt. Een deel ervan is waarschijnlijk werkgerelateerd, de kans is echter groot dat het grootste deel “rondhangen” is.
Dan kan je een aantal dingen doen om meer tijd door te brengen weg van je schermen:
Waarom is dat zo belangrijk loskoppelen? Voor je eigen welzijn en voor het welzijn van je directe omgeving. Nomofobie heeft een gigantische impact en is een epidemie geworden. Het brengt ons stress met fysieke, mentale en sociale klachten met zich mee. We ondervinden stress omdat we iets MOETEN posten. We ondervinden stress omdat er maar een paar likes komen…
Ga eens gewoon zitten en denk er eens over na met wie dat je écht wilt connecteren. In real life uiteraard. Pak je smartphone (dat ding heeft wel zijn nut) en contacteer die persoon meteen om af te spreken. Voor een bijklets drankje/lunch, wandeling of wat jullie ook maar leuk vinden. Tijdens de afspraak ben je offline en dus ook niet bereikbaar voor anderen.
En kijk eens wat dat met jullie doet… Voor je het weet zijn er een paar uur om met praten en luisteren en genieten van een drankje samen. En dàt is ècht connecteren.
Bij het schrijven van deze blog heb ik een blog gevonden van een Engelse opruim coach. Daar staan een aantal bangelijke cijfers is over het ge/misbruik van de smartphones. Zeker eens lezen: https://www.karenkingston.com/blog/the-truth-about-smartphone-addiction/
En na het publiceren van deze blog, ga ik voor de rest van de week offline voor een meditatie retraite.
